Santa Cruz'en langs verschoven paden (Noord-Peru)

22 april 2015 - Na Cuzco wilde ik in het Noord-Peruaanse trekkingparadijs Huaraz geraken. De bussen naar het Noorden zijn hier echter niet zo vogelvluchtig ingesteld. Eerst moest ik twintig uur rollen tot Lima en van daaruit zou een andere rijdende gevangenis me in acht nachtelijke uurtjes naar Huaraz brengen. Van de tussenstop in Lima, dé culinaire hoofdstad van Zuid-Amerika, maakte ik gebruik om Ceviche, een soort limoenige Peruaanse sushi, te proberen.
 

Ceviche

De tweenachtse tocht naar Huaraz had zijn sporen nagelaten, maar veel tijd om te rusten was er niet. De Australische Lewis en de Canadese Rachel namen me mee op Santa Cruz queeste. We moesten en zouden een goed kantoor vinden dat de veelbelovende Santa Cruz 4-daagse voor ons kon organiseren. Het duurde even, maar we vonden wat we zochten. De volgende dag al konden we vertrekken met Galaxia Expiditions onder leiding van de 51-jarige berggeit/gids, Ricardo Torres.   

Dag 1 - Cashapampa - Ichicocha

Kick-off

Rijtje mensen

en een rijtje koeien

Dag 2 - Ichicocha - (laguna Arhuaycocha)  Taullipampa

Lichtjes overladen ezels... Ia ah auch ...

In 2012 verwoestte een grote lawine de oorspronkelijk groene vallei

Artesonraju (6025 m) a.k.a. dé Paramount Mountain

Raar...

Alpamayo (5947 m)

Camping Taullipampa

Dag 3 - Taullipampa - Punta Union - Cachina

Taulliraju (5830 m)

The Beanie Brothers

Omdat we nog geen springfoto gehad hebben

Punta Union, hoogste punt van de Santa Cruz Trek

en dan chillen voor we afdalen naar de andere kant...

 

De onderliggende bruine draad  van de tocht

 

Camping Cachina

Dag 4 - Cachina - Vaqueria

Feestontbijt!

Schoon aangelegd parkske, het mag gezegd worden

Als de gids op zich laat wachten...

Old skool ploegen

Schouwen zijn zó 2014

De mannen

We made it!

29 april 2015 - Lewis (mijn ros bebaarde Australische evenknie) en ik besloten samen verder te reizen. Na (alweer) een nachtbus stond Trujillo met de nabijgelegen Chan Chan ruïnes op het programma.

Chan Chan
Chan chan is de grootste pre-columbiaanse (= van vóór Christoffel Columbus, 1492) stad van Zuid-Amerika, de grootste adobe (= bouwmateriaal bestaande uit zand, water, klei en organische materialen zoals stro en mest) stad van de wereld én een toplied van The Buena Vista Social Club. Onder 'groot' verstaan we overigens een oppervlakte van 20 km² en muren tot 18 meter hoog.

Chan

Chan Chan (in sepia)

Chan³!!!

Het plan was om diezelfde dag nog door te reizen naar Chachapoyas. Een landverschuiving dwong ons echter om dik tegen onze goesting een andere bestemming te kiezen. We kozen om via een alternatieve langere route naar Chachapoyas te reizen. Na een nachtelijke rit belandden we eerst in Cajamarca. De volgende dag volgde een ronduit spectaculaire busrit (een attractie op zich, de death road is er niets tegen) tot Chachapoyas.

Baños del Inca in Cajamarca

File in Cajamarca

Cajamarca naar Chachapoyas, redelijk spectaculair ritje

Chachapoyas is een charmant stadje waarrond vanalles te beleven valt.  (Chachapoyas Backpackers!) Wij bezochten het ontzagwekkende Kuélap (ook wel 'Machu Picchu van het Noorden' genoemd), en maakten een stevige dagtocht naar de gigantische Gocta waterval. Beiden zijn enorme aanraders en op deze moment nog niet helemaal platgelopen door horden toeristen. Al zal de geplande téléférique naar Kuélap hier mogelijk kortelings verandering in brengen. Tot dan is het werkelijk genieten geblazen!

Kuélap
Kuélap is een pré-inka verdedigingsfort voor de gegoede leden van de Chachapoyasgemeenschap gelegen op 3000 meter hoogte. De bouw startte naar schatting in de 6de eeuw vr. Chr. en het complex was bewoond tot de 16de eeuw. 

 

 

Gocta waterval
De Gocta waterval is de derde hoogste waterval ter wereld (771m). Nu ja, je kan de meetmethode in vraag stellen want de waterval is getrapt. (Deel I = 231 meter / deel II = 540 meter) Al blijft het natuurlijk natuurlijk een straf vallend riviertje.   

Via het junglepad op weg naar (vol moed!)

Basis van deel I van de waterval (toen was het nog leuk)

De gehele getrapte waterval (dorst!)

De basis van deel II van de waterfal (de uitputting nabij...)

Op de terugweg naar het dorpje Cocahimba (bijna gestorven...)

De lift voor het laatste stukje was zeer welgekomen! (oef!)

May the forth (be with you) - Ons verblijf in het prachtige Peru was bijna aan zijn einde gekomen. San Ignacio zou onze laatste Peruaanse stop worden voor we de grens met Ecuador overteken. De reis van Chachapoyas naar San Ignacio is sowieso niet evident, maar een uit de kluiten gewasssen landverschuiving maakt het nog ietsje uitdagender. Laat in de avond kwamen we aan in San Ignacio waar we werden opgewacht doorwaarschijnlijk de meest gastvrije familie van heel Zuid-Amerika. Ze toonden ons San Ignacio en schotelden ons lekkere lokale gerechten voor. Het was een unieke en en hartverwarmende ervaring.

Groepsdruk leggen op de politie om door te mogen...

....maar enkel te voet, kon je (even) oversteken

En we waren niet alleen...

Achter de modderhoop heerste een transportschaarste, dus proppen geblazen

En we waren weer op weg, langs rijstvelden ...

.... en in toek toeks. Zuid-Oost Azië is er niets tegen.

San Ignacio, maar dat had u al door.

Pinturas Rupestres de Faical

Cavia. Lekker, maar weinig vlees.

Lokaal pousse-cafeeke

Uitgedaagd door een 6-jarige in munten werpen

Een stevig ontbijtje voor we naar Ecuador vertrekken

Ons fantastisch Peruaanse gastgezin

Hasta Luego Peru! Ecuador here we come!