Los islas Galapagos (Ecuador)

Onvergetelijke ervaring, folieke, must see, ongepast eco-toerisme, vroeg verjaardagscadeau, te duur en snobistisch, fascinerend en onbeschrijfelijk, ... Reden genoeg om dé eilanden van Ecuador al dan niet te bezoeken. Ik heb lang getwijfeld, maar Ridder Nacho ging op acht-daagse expeditie naar Galapagos, de plaats waar god stierf  en waar dieren nog normaal tegen ons willen doen.


Aangezien nagenoeg niemand geïnteresseerd zal zijn in de cruise details, volgt hier (volledig tegen mijn natuur) een onchronologisch verslag.

Er hangt een exclusief sfeertje rond Galapagos. Het feit dat onze boot, New Flamingo, slechts een tiental toeristen kon waterhuisvesten en we vaak de enige toeristen op het stuk of het hele eiland waren dat we bezochten, werkte deze schijnbare verhevenheid enkel maar in de hand.

Onze cruiseschip, "The New Flamingo"

Het bijhorende groepje gringo's

Voor de dieren leken we telkens de eerste mensen die ooit een voet in hun territorium zetten. De zeeleeuwen waren zowel te land als in de zee nieuwschierige meesters in dit curieuze schouwspel. Al was het ook een vreemde ervaring om onder vier ogen te zijn met een starende Galapagos valk. Zowel de land- of de zeeleguanen hadden dan weer een hoog 'je m'en fous' -gehalte als je close-up foto's aan het nemen was van hun intrigerende dinousauruskop. De reuzeschildpadden, die hadden dan weer door hun traagheid weinig in de pap te brokken als het om ongewenste portretten ging. En zo kan ik nog wel even blijven doorgaan. Het was werkelijk onwerkelijk!

Spelen met de zeeleeuwen

Ja die nieuwschierige snorharen kietelen...

Deze reiger werd zeeleeuwspeelgoed

Staarwedstrijd me een Galapagos valk

  

Living on the edge

Wild life fotografie voor beginners

Ze bestaan echt!

Alfonso, onze gids was fantastisch. Een geroutineerde, gedreven, eigenwijze man met veel kennis van zaken en weinig gevoel voor humor. Zijn apart Engels met vreemde klemtonen maakt zijn uitleg vaak erg grappig. Wat ik erg apprecieerde was zijn kritische kijk op het Galapagoszaakje en het klimaat in het algemeen.
Volgens Alfonso gedragen veel dieren zich de laatste tien jaar anders. Haaien jagen in nieuwe wateren, walvissen worden buiten het seizoen gespot, landleguanen hebben paarkleuren in de foute maanden en de 'blue footed boobies' (blauwvoetige Jan van Gent'en) hebben broedplekken op andere eilanden. En zo kon hij nog wel even blijven doorgaan. Global Warming is op deze moment de enige verklaring voor dit nieuwe gedrag en volgens hem zijn er nog steeds toeristen die het niet geloven.
Ik zeg niet dat ik de beste toerist ben, maar er zijn veel slechtere gevallen. Pasgeboren nieuwschierige zeeleeuwtjes mag je niet aanraken. Dit om te vermijden dat ze de geur van zonnecreme, muggenmelk, zeep of deodorant zouden krijgen. Een nieuwe geur maakt dat hun moeder niets meer  van ze wil weten, en ze dus zullen sterven. Logisch dus dat je ze niet aanraakt. Toch liggen er verschillende dode zeeleeuwjongetjes op de toeristenwandelpaden...

Met Alfonso, onze topgids!

Eerste broedende blue footed boobie op San Cristobal eiland

Verwarde landleguaan in paarkleuren

Gedroogd dood zeeleeuwtje

Volgens Alfonso zijn de geruchten dat men binnenkort de eilanden zal sluiten voor toerisme niet waar. Men doet er alles aan om de impact van de bezoekers te beperken. Op deze moment is slechts 2% van de eilanden toegankelijk voor toeristen. Op elke bezoekersplaats laat men slechts enkele groepen per dag toe. Daarbij komt nog dat de gidsen er erg op hameren om op de paden te blijven. Het was ook gerustellend dat ik in acht dagen op geen enkel eiland ook maar één stukje afval ontdekte. Natuurlijk zijn er nog verbeterpunten te vinden, maar ze gaan in ieder geval op een zeer bewuste manier om met de eilanden. Het is meer problematisch dat er er bijna 30 000 mensen permanent op de eilanden verblijven. De meeste (20 000) wonen in de Puerta Ayora, de grootste stad gelegen op het eiland Santa Cruz.

De haven van Puerta Ayora

Geen voetbal maar volleybal op het gemeenteplein :)

Wild leven in de stad

Recycleren of de planeet gaat naar de haaien (Paddum Tssjj)

Tijd genoeg nog dus als je Galapagos wil bezoeken. Al zal het in de toekomst wel nog een aardig pakje duurder worden. Op deze moment zijn er een aantal 'goedkopere' oude kleine boten zoals de New Flamingo, maar die worden spoedig vervangen door meer luxueuzere types. Als je dus ook wil gaan, tis de moment! In tussentijd zal ik je jaloers proberen maken met nóg belachelijk veel meer foto's:

Niet om mee te lachen zo een schildpadschild

kleine vers gekweekte reuzenschildpadden

Njammie!

Isla San Cristobal - Cerro Brujo

Chillende krab...

And a lot of krab on the beach!

"Bweuei!"

Haai op zeeleeuwtjesjacht

More krab...

South Plaza eiland

Eenzame pinguin klaar voor een duik

Op de lava van James eiland

In de lava van James eiland

Sterk stukje cactus!

Hoog en droog

Bartolome eiland

Nacho en de Galapagos

Mwa! Boobies kissing! (tijdens de 15 minuten duren paardans)

Red footed boobie met pluchen jong

Magnifieek fregatvogelvrouwtje in duikactie

Magnifieke fregatvogel

San Cristobal eiland - Pitt point (schoon wel...)

Blue footed booby in the air!

Lava gull (of Lava meeuw)

Land iguana

Curieuze toeristen

Galapagos lavahagedis op zijn lava

Bruine pelikaan

Zeeschildpadpad naar de nest

Zeeleguaan met krab

Zonnende zeeleguanen

Geen idee hoe deze vogel heet

Duikvissende blue footed boobies

En natuurlijk geen Galapagos...

... zonder de legendarische ...

... geëvolueerde vinken ...

... en blauwe taart

In die acht dagen hebben we ook veel gesnorkeld. Bij gebrek aan een onderwatercamera is hier spijtig genoeg geen beeldmateriaal van. Het zwemmen tussen de zeeleeuwen, de onmoeting met een 3 meter lange Galapagos haai en de enorme hoeveelheid aan gekleurde vissen zal je je dus moet inbeelden.